۲۰۱۱: آغاز اعتراضات و جنگ داخلی
بهار عربی: در مارس ۲۰۱۱، اعتراضاتی علیه رژیم بشار اسد بهعنوان بخشی از جنبش بهار عربی آغاز شد. معترضان خواستار دموکراسی، حقوق بشر و پایان سرکوب رژیم بودند.
پاسخ خشونتآمیز دولت باعث شد اعتراضات به یک جنگ داخلی تمامعیار تبدیل شود.
چندین جبهه: جنگ داخلی پیچیدهتر شد و بازیگران مختلفی وارد شدند: رژیم سوریه، گروههای شورشی، گروههای جهادی مانند داعش و قدرتهای بینالمللی.
ظهور داعش: در سال ۲۰۱۴، گروه داعش کنترل بخشهای وسیعی از سوریه و عراق را به دست گرفت و یک کارزار خشونتآمیز از ترور و سرکوب به راه انداخت.
مداخله بینالمللی: ائتلاف به رهبری آمریکا حملات هوایی علیه داعش را آغاز کرد. روسیه نیز در سال ۲۰۱۵ برای حمایت از رژیم اسد وارد جنگ شد.
۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹: نبرد برای شهرها و سقوط داعش
حلب: یکی از خونینترین اپیزودهای جنگ، نبرد حلب (۲۰۱۶) بود که در آن نیروهای رژیم با حمایت روسیه شهر را بازپس گرفتند.
سقوط داعش: در سال ۲۰۱۹، داعش آخرین قلمرو خود در سوریه را از دست داد، اما ایدئولوژی و سلولهای مخفی آن همچنان باقی ماند.
بحران انسانی: میلیونها نفر آواره داخلی شدند یا به کشورهای دیگر گریختند. سازمان ملل از وقوع جنایات جنگی گسترده خبر داد.
۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴: ثبات نسبی و ادامه تنشها
شمال شرق سوریه: ترکیه چندین عملیات نظامی علیه گروههای کُرد انجام داد. ترکیه این گروهها را تروریست میداند، اما آنها نقش کلیدی در مبارزه با داعش داشتند.
فروپاشی اقتصادی: تحریمها، فساد و ادامه جنگ باعث فروپاشی اقتصادی شد. میلیونها سوری در فقر زندگی میکنند.
انزوای بینالمللی: رژیم اسد همچنان با انتقادات بینالمللی مواجه بود، اما روابط خود را با برخی کشورهای عربی، مانند امارات متحده عربی، عادیسازی کرد.
بازسازی: با وجود ادامه درگیری در برخی مناطق، تلاشهایی برای بازسازی زیرساختها آغاز شده است.
تأثیرات انسانی و سیاسی
فاجعه انسانی: بیش از ۱۳ میلیون نفر (بیش از نیمی از جمعیت) آواره شدهاند. بسیاری از آنها در اردوگاههای پناهندگان در کشورهایی مانند ترکیه، لبنان و اردن زندگی میکنند.
بنبست سیاسی: تلاشهای سازمان ملل برای مذاکرات صلح بارها شکست خورده است و سوریه همچنان تقسیمشده باقی مانده است.
جنگ سوریه هنوز بهطور کامل پایان نیافته است. بسیاری از مناطق همچنان ناامن هستند و این کشور با چالشهای بزرگی در زمینه بازسازی، آشتی ملی و ثبات اقتصادی روبهرو است.